در میان کشورهای رو به توسعه دهند با سابقه ترین سری پیوسته سرشماری جمعیت را حتی قبل از سرشماری در ژاپن دارد.
همانطور که در قسمت دو و سه ۳ و ۲ نشان داده شده است شتاب رشد جمعیت در دوره سالهای ۱۹۲۱ تا سال ۱۹۳۱ که با شتاب رشد جمعیت در آسیا و آفریقا منطبق و هم زمان است.
این شتاب رشد جمعیت در نتیجه کاهش آشکار و پیوسته نخ و مرگ و میر در حدود چهل نفر در هر نذار نفر از دهه ۱۹۲۰ به کمتر از ۲۰ نفر در هر هزار نفر در دهه ۱۹۶۰ و در عین حال به ثبات نسبی نرخ زاد و ولد در حدود سطح ۴۰ نفر در هر هزار نفر بوده است در این الگو هند در مرحله یک گذار کلاسیک در نظر گرفته می‌شود و تفاوت هند با اقتصادهای پیشرفته در سرعت گذار است. کاهش بیش از ۲۰ نفر در هر هزار نفر نرخ مرگ و میر در مدت فقط چهار سال نه تنها دو برابر بزرگ تر از کاهش ۱۰ درصدی بریتانیا بوده است بلکه بزرگ تر از کاهش نرخ کل دوره ۱۵۰ ساله گذار جمعیت شناختی بریتانیا بوده است ؛دلیل این امر هم این است که هند اقدام به واردات فن آوری مدرن بهداشت و درمان از کشورهای پیشرفته کرده است نتیجه آنکه کشور هند بر کشورهای توسعه یافته به مرحله دوم گذار جمعیت شناختی را به سرعت طی کرده است به صورتی که از مرحله اول در واقع به مرحله سوم رفته است از آنجا که نرخ مرگ و میر نیز همچنان با سرعتی بالا کاهش یافته نرخ طبیعی رشد جمعیت به نوعی مشابه مرحله ۲ بریتانیا در حد نسبتا پایداری باقی ماند و نرخ مرگ و میر در هند در سالهای ۱۹۸۱ تا سالهای ۱۹۸۶ به ۱۲ نفر در هر ۱۰۰۰ نفر و در سال ۱۹۹۰ به یازده نفر در هر هزار نفر رسید است از آنجا که این سطح عمدتاً با رقم مربوط به اقتصادهای توسعه یافته قابل مقایسه است احتمال ندارد که نرخ مرگ و میر با همان سرعت چهار دهه گذشته به کاهش ادامه دهد بنابراین تا حدی که نرخ زاد و ولد احتمالاً به کاهش ادامه می دهد کاهش شتاب قابل ملاحظه‌ای در رشد جمعیت را می توان انتظار داشت.
همچنین با ارتقای آموزش و نشر دانش و بهداشت در میان مردم روستا افزایش هزینه های مربوطه احتمال می رود که نرخ زاد و ولد در روستا از ۳۵ نفر در هر هزار نفر به سطح شهری ۲۷ نفر در هر هزار نفر کاهش یابد و این کاهش همانند نرخ مرگ و میر که روند کاهشی دارد می باشد
.